πλακέντιος

-α, -ο, Ν

φρ. «πλακέντια βαθμίδα» ή, απλώς, «πλακέντιο»

γεωλ. η κατώτερη και παλαιότερη μεγάλη υποδιαίρεση τού πλειοκαίνου και τών αποθέσεών του.

[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. σχηματίστηκε από το όν. Πλακεντία, πόλη τής Ιταλίας, όπου μελετήθηκαν οι επιφανειακές εμφανίσεις τής βαθμίδας αυτής].